ਆਖੇ ਮੂੰਹੋ ਕੱਢ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪਿੰਡੋਂ ਕੱਢਾਂ,
ਕਈ ਇਕ ਦੀਆਂ ਸੌ ਬਨਾਣ ਗਲਾਂ।
ਜੇਕਰ ਕਦੇ ਅੜਿਕੇ ਕੋਈ ਆ ਜਾਵੇ,
ਚੰਗੇ-ਭਲੇ ਦਾ ਮੌਜੂ ਉੜਾਨ ਗਲਾਂ।
ਕੁਝ ਗਲਾਂ ਨਾ ਦਸੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ,
ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਹੀ ਕਰਣ ਬਿਆਨ ਗਲਾਂ।
ਆਪੋ- ਅਪਣੀ ਬੋਲੀ ‘ਚ ਕਰਣ ਗਲਾਂ,
ਪਸ਼ੂ- ਪੰਛੀ ਤੇ ਬੇ-ਜ਼ਬਾਨ ਗਲਾਂ।
ਕੋਈ ਕਰਣ ਗਲਾਂ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਦੇ,
ਕਰਦੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਜ਼ਿਮੀ ਅਸਮਾਨ ਗਲਾਂ।
ਖਾਲੀ ਗਲਾਂ ਨਾਲ ਕੁਝ ਵੀ ਸੌਰਦਾ ਨਹੀਂ,
ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਕੋਈ ਕਰੇ ਬਿਆਨ ਗਲਾਂ।
ਜੋ ਲੋਕ ਕੋਈ ਮਰਤਬਾ ਮਾਰ ਜਾਂਦੇ,
ਸਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਰੇ ਜਹਾਨ ਗਲਾਂ।
ਕਦੇ ਸਿਲਸਲਾ ਗਲਾਂ ਦਾ ਮੁਕਣਾ ਨਹੀਂ,
ਮਰਕੇ ਹੋਣ ਪਿਛੋਂ ਕਬਰਤਸਾਨ ਗਲਾਂ।
ਜੇਹੜੇ ਗਲਾਂ ਦੀ ਰਮਜ਼ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੈਂਦੇ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ‘ਨੀਲਮ’ ਮਹਾਨ ਗਲਾਂ।
No comments:
Post a Comment