ਨੱਥਾ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰ - ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਚਾਹਲ
ਮਰਦਮਸ਼ੁਮਾਰੀ ਕਰਦਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਗਲੀ ’ਚੋਂ ਲੰਘਿਆ
ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਛੱਤੜੇ ’ਚ ਕੋਈ ਖੰਘਿਆ
ਝਾਤ ਮਾਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਲੰਘਿਆ
ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਸੀ ਪਾਣੀ ਮੰਗਿਆ
ਮਰਦਮਸ਼ੁਮਾਰੀ ਕਰਦਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਗਲੀ ’ਚੋਂ ਲੰਘਿਆ
ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਛੱਤੜੇ ’ਚ ਕੋਈ ਖੰਘਿਆ
ਝਾਤ ਮਾਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਲੰਘਿਆ
ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਸੀ ਪਾਣੀ ਮੰਗਿਆ
ਨਿੱਕੀ ਜਈ ਤੌੜੀ, ਗਲਾਸ, ਬਾਲਟੀ ਤੇ ਛਾਬਾ ਸੀ,
ਅਲ੍ਹਾਣੀ ਜਈ ਮੰਜ਼ੀ ਤੇ ਇੱਕ ਅੱਸੀ ਸਾਲਾ ਬਾਬਾ ਸੀ,
ਅਲ੍ਹਾਣੀ ਜਈ ਮੰਜ਼ੀ ਤੇ ਇੱਕ ਅੱਸੀ ਸਾਲਾ ਬਾਬਾ ਸੀ,
ਤੌੜੀ ਚੌਂ ਪਾਣੀ ਮੈਂ ਗਲਾਸ "ਚ ਪਾ ਲਿਆ
ਫੜ ਕੇ ਗਲਾਸ ਬਾਬੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਾ ਲਿਆ ।
ਪਛਾਣਿਆ ਨੀ ਸ਼ੇਰਾ ਕੇੜਾ ਤੁੰ ਭਾਈ ਉਏ
ਕਿੱਥੇ ਨੇ ਘਰ ਕੇੜੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਗਰਾਈਂ ਉਏ ।
ਮੈਂ ਕਿਆ ਬਜੁਰਗੋ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੰਡ "ਚ ਮਾਸਟਰ ਸਰਕਾਰੀ ਆਂ,
ਲਾਈ ਮੇਰੀ ਡਿਊਟੀ ਕਰਦਾ ਮਰਦਮ -ਸ਼ੁਮਾਰੀ ਆ ।
ਤੁਹਡਾ ਮੈਂ ਘਰ-ਬਾਰ ਵੇਖਣਾ. ਕਿੰਨੇ ਹੋ ਮੈਂਬਰ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੇਖਣਾ ।
ਸੁਣਕੇ ਮੱਧਮ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਪਾਣੀ ਆ ਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੰਝੂ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਰੁਆ ਗਿਆ,
ਹੋਸਲਾ ਜਿਹਾ ਕਰ ਫਿਰ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਰਾਜ਼ ਖੋਲਿਆ ।
ਚਾਰ ਪੁੱਤ - ਪੰਜ ਪੋਤੇ ਵੱਡਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸ ,
ਚਾਰ ਪੁੱਤ - ਪੰਜ ਪੋਤੇ ਵੱਡਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸ ,
ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਸ਼ੇਰਾ ਮੈਂ ਨੱਥਾ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰ ਸੀ ।
ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਕਰੀਆਂ ਕਮਾਈਆਂ ਉਏ,
ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਸ਼ੇਰਾ ਪਈਆਂ ਬਿਆਈਆਂ ਉਏ ।
ਕੰਮ ਕਰ - ਕਰ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਮਿਟੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਉਏ ,
ਪੁੱਤ-ਪੋਤੇ ਲਈ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜ਼ਗੀਰਾਂ ਉਏ ।
ਗੋਡੇ-ਮੋਡੇ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਦੇ ਗਏ ਜਵਾਬ ਸੀ,
ਪੁੱਤ ਮੇਰੇ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ੳਦੋਂ ਫਿਰ ਹਿਸਾਬ ਸੀ ।
ਖੇਤ ਘਰ-ਵਾਰ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਤੇਰਾ ਇਹ ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਰਾ ਅਣ-ਵੰਡਿਆ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ।
ਜੀਵਣ - ਸਾਥਣ ਵੀ ਮੇਰੀ ਛੱਡ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਗਈ,
ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਹੋਇਆ ਕਾਕਾ ਸਵਰਗ ਸੁਧਾਰ ਗਈ,
ਜੇ ਮੈਂ ਗੱਡੇ ਜੋੜੇ ਅੱਜ ਗੱਡੀਆਂ ਚ ਬੈਂਦੇ ਨੇ
ਸਾਡੇ ਬੁੜੇ ਨੇ ਕੇ ਕੀਤਾ ਅੱਜ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ।
ਕੋਠੀਆਂ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਮੰਜਾ ਵਾਗਲ "ਚ ਡਹਿ ਗਿਆ,
ਨੱਥਾ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰ ਉਏ ਹੁਣ ਨੱਥਾ ਬੁੜ੍ਹਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ।
ਲੋਕਾਂ ਲੱਜੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਈ,
ਮਹੀਨਾ - ਮਹੀਨਾ ਸਾਂਭਣ ਦੀ ਚਾਂਰਾ ਨੇ ਵਾਰੀ ਵੰਡ ਲਈ ।
ਤੀਹ ਤੇ ਇਕੱਤੀ ਦਿਨਾਂ ਸ਼ੇਰਾ ਫਿਰ ਪੰਗਾ ਪੈ ਗਿਆ,
ਮਾਰਚ- ਮਈ ਵਾਲੇ ਕਹਿੰਦੇ ਬੁੜ੍ਹਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵੱਧ ਰਹਿ ਗਿਆ ।
ਜਾ ਇੱਕ ਗੱਲ ਕੰਨੀ ਪਾ ਦੇ ਤੂੰ ਅਪਣੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ
ਹਰ ਬਾਜ਼ੀ ਦੇ ਜੇਤੂ ਹੁੰਦੇ ਜੇਹੜੇ ਔਲਾਦ ਦੇ ਹੱਥੋ ਹਾਰਦੇ ।
ਤੁਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਤਰੱਕੀ ਅੱਜ ਕਰਲੀ ਪਰ ਕਿਉਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਭੁੱਲਦੇ ਹੋ,
ਉਹ ਤੱਰਕੀਆਂ ਨੇ ਕਾਅਦੀਆ ਲੋਕੋ , ਜਿੱਥੇ ਬਾਗਵਾਨ ਰੁਲਦੇ ਆ ।
ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰੀਂ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰਾ ਉਏ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਜਬਾਤੀ ਹੋ ਗਿਆ,
ਤੂੰ ਭਰਨੇ ਸੀ ਫ਼ਾਰਮ ਦੇ ਖਾਨੇ ਮੈਂ ਦੁੱਖ ਅਪਣੇ ਹੀ ਰੋ ਗਿਆ ।
No comments:
Post a Comment