ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ - Debi Makhsoospuri
ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ 'ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਵਤਨੀ ਭਰਾਉ,
ਮਿੱਟਦੀ ਹੈ ਜਾਂਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਚਾਉਂ,
ਹਰ ਗੱਲੋਂ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਨਕਲਾਂ ਪਰਾਈਆਂ,
ਖੁੱਦ ਚੰਗੀਆਂ ਭੱਲੀਆਂ ਨੇ ਸ਼ੱਕਲਾਂ ਗਵਾਈਆ
ਪੂਰਬ ਨੂੰ ਪੱਛਮ 'ਚ ਕਿਆ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਹੋ ਕਹਿਦੇ ਜੋ ਦੇਸ਼ ਹੁੰਦਾ,
ਜਿਸ ਦੇਸ਼ ਰਹੀਏ ਓਹੀ ਭੇਸ ਹੁੰਦਾ,
ਪਰ ਆਪਣੀ ਤਾਂ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਡਦੀ,
ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਕੈਸੀ ਵੀ ਹੈ ਚੰਗੀ ਲੱਗਦੀ,
ਢੱਕੇ ਨਾ ਬੱਦਨ ਉਹ ਕਾਹਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ,
ਨੰਗੀਆਂ ਪੁੱਛਾਕਾਂ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਛੱਲਾਵਾ,
ਖੁਦ ਨਾਲ ਖੁਦ ਤੋਂ ਦਗਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਰੁਜ਼ਗਾਰਾਂ ਖਾਤਿਰ ਹੀ ਪਰਦੇਸੀ ਆਈਏ,
ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਪਛੋਕੜ ਭੁਲਾਈਏ,
ਪੈਸੇ ਵੱਲੋਂ ਕਿੰਨੇ ਸੌਖੇ ਹੋ ਜਾਈਏ,
ਪਰ ਵਿਗੜਨ ਤੋਂ ਨਸਲਾਂ ਤੇ ਹੋਦ ਬਚਾਈਏ,
ਸਭਿਅਤਾ ਤੇ ਅਦਬੋਂ ਅਦਾਬ ਨਾ ਭੁੱਲੋ,
ਮਿਸਟਰ ਤਾਂ ਸਿੱਖੋ ਜਨਾਬ ਨਾ ਭੁੱਲੋ,
ਰੀਸਾਂ ਤੇ ਨਕਲਾਂ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂਓ ਹੋਣਾ,
ਭੁੱਲ ਆਪਣੀ ਔਕਾਤ ਕੀ ਖੋਣ ਖੋਣਾਂ,
ਆਪਣੇ ਮਹਾਨ ਇਤਹਾਸ ਨੂੰ ਵਾਚੋਂ,
ਚਾਹੀਦਾ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਤੇ ਮਾਣ ਹੋਣਾ,
ਪਰ ਆਪਣਾ ਆਪਾਂ ਭੁੱਲਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਪਿਆਰੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਜੁਬਾਨ ਦਾ ਮਸਲਾ,
ਸਮਝੋਂ ਤਾਂ ਇਜ਼ਤ ਤੇ ਆਨ ਦਾ ਮਸਲਾ,
ਸੌਹ ਖਾਂ ਕੇ, ਆਪਣੀ ਕਹੋ ਗੱਲ ਦਿਲ ਦੀ,
ਕਿਤੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਜਹੀ ਮਿਠਾਸ ਹੈ ਮਿਲਦੀ ?
ਕੁੱਝ ਸੋਚੋ ਇੰਨੀ ਕੜ੍ਹੀ ਤੇ ਨਾ ਘੋਲੋ,
ਆਪਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਅਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾ ਬੋਲੋ,
ਬੈਠੇ ਹੋ ਕਾਹਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਛੱਡੀ,
ਆਪਣੀ ਜੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ,
ਦੱਸੋ ਫਿਰ ਯਾਰੋ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੀ ਲੱਗੀ,
ਮਾਂ ਪੁੱਤ 'ਚ ਕਿਉਂ ਫਾਸਲਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਜਾਣੇ ਨਾ ਕੁੱਝ ਦੂਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਕੋਈ ਵੱਸ ਨਾ,
ਮਾਂ ਪਿਉ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ,
ਕੀ ਦੱਸਣਾ ??????????????????
ਦੱਸੋਂ, ਅਸੀਂ ਕੌਣ ਕਿੱਥੋਂ ਹਾਂ ਆਏ,
ਵਤਨ ਗਰ੍ਹਾਂ ਕਿਹੜੇ,ਕੀਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਾਏ,
ਬਣੀ ਫਿਰਦੇ ਜੋ ਮਾਇਕਲ ਜੈਕਸਨ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸੋ ਸਰਾਭੇ ਭਗਤ ਕਾਹਤੋਂ ਫਾਸੀ ਸੀ ਲੱਗੇ,
ਕਿਉਂ ਦਿੱਲੀ ਜਾ ਕੇ ਸੀ ਸਿਰ ਕਿਸੇ ਦਿੱਤਾ,
ਕਿਉਂ ਕਿਸੇ ਬਾਲਕ ਸੀ ਕੰਧੀ ਚਿਣਾਏ,
ਕੀ ਸਾਡਾ ਆਦਰਸ਼ ਕੀ ਇਸ਼ਕ ਪੱਕਾ,
ਕਿਥੇ ਹੈ ਕਾਂਸ਼ੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੇ ਮੱਕਾ,
ਹੈ ਮਤਲਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਥਾਂਵਾ ਤੇ ਜਾਣ ਕੀ,
ਤਸਬ੍ਹੀ, ਜਨੇਉਂ ਤੇ ਕਿਰਪਾਨ ਦਾ ਕੀ,
ਨਾ ਦੱਸਣੇ ਦਾ ਅਸਰ ਬੁਰਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਜੇ ਪਹਿਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਹੈ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ,
ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਹੋਦ ਹੈ ਕਾਇਮ ਰਹਿ ਸਕਦੀ,
ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਐਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਰਹਿਣਾ,
ਤਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਬੁਰਾ ਅਸਰ ਪੈਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ,
ਜੇ ਮਾਂ ਪਿਉਂ ਨੇ ਡੇਰੇ ਕਲੱਬਾਂ 'ਚ ਲਾਉਂਣੇ,
ਤਾਂ ਜੈਸੀ ਕੋਕੋ ਬੱਚੇ ਵੀ ਵੈਸੇ ਹੀ ਹੋਣੇ,
ਡਿੱਠਾ ਏ ਕੁੱਝ ਕਈ ਜਗ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਜੇ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਵਿਰਸੇ ਜੁਬਾਨ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ,
ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਉਂਗੇ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ,
ਕੌਮ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਤੋਂ ਲਹਿ ਜਾਏਗੀ,
ਜੋ ਗੁਰੂਆਂ, ਪੀਰਾਂ , ਪਗਬਰਾਂ ਨਵਾਜ਼ੀ,
ਕਿਤਾਬਾਂ ਕਲੰਡਰਾਂ ਤੇ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਏਗੀ,
ਕਾਲੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਹੋ ਸਕਣਾ ਨਹੀਂ ਬੱਗੇ,
ਪਿੱਛਾ ਗਵਾਉਂਣਾ ਤੇ ਪਹੁਚਣਾਂ ਨਹੀਂ ਅੱਗੇ,
ਸਿੰਘ, ਰਾਮ, ਅਲੀ ਬਣ ਬੀਤੀ ਗੱਲ ਜਾਣੇ,
ਸਾਰੇ ਹੈਰੀ, ਟੈਰੀ, ਗਹਿਰੀ, ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਣੇ,
ਵਾਸਤਾ ਈ **ਦੇਬੀ** ਦਾ ਕੁੱਝ ਰਹਿਮ ਖਾਵੋਂ,
ਨਾ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਦੇ ਮੁਜ਼ਰਮ ਕਹਾਵੋ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੀਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਹੋਉ ਖ਼ਤਮ ਕਹਾਣੀ,
ਕੌਮ ਸੂਰਜ ਵਰਗੀ ਡੁੱਬ ਪੱਛਮ 'ਚ ਜਾਣੀ,
**ਮਖ਼ਸੂਸਪੁਰੀ** ਇਹ ਬੁਰਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਹਰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਆਪਣਾ ਵਿਰਸਾ ਤਬ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ,
No comments:
Post a Comment