ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਵਾਰ - ਅਫਜਲ ਸਾਹਿਰ
ਸਾਡੇ ਬਾਬੇ ਲੀਕਾਂ ਚੁੰਮੀਆਂ ਸਾਨੂੰ ਮੱਤ ਕੀ ਆਉਣੀ
ਅੰਗ ਲਮਕਣ ਨੰਗੀ ਤਾਰ ਤੇ ਵਿੱਚ ਰੱਤ ਕੀ ਆਉਣੀ
ਅਸੀਂ ਝੂਠੋ ਝੂਠੀ ਖੇਡ ਕੇ ਇੱਕ ਸੱਚ ਬਣਾਇਆ
ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਧਰਮੀ ਲਹਿਰ ਦਾ ਇੱਕ ਤੜਕਾ ਲਾਇਆ
ਅਸੀਂ ਪਾਕ ਪਲੀਤੇ ਪਾਣੀਆਂ ਚ ਰਿਝਦੇ ਜਾਈਏ
ਜਾਂ ਹੱਸੀਏ ਘੂਰੀ ਵੱਟ ਕੇ ਜਾਂ ਖਿੱਝਦੇ ਜਾਈਏ
ਕੋਈ ਨੇਜੇ ਉੱਤੇ ਸੱਚ ਵੀ ਏਥੇ ਨੀ ਪਚਣਾ
ਭਾਂਵੇਂ ਈਸਾ ਮੁੜ ਕੇ ਆ ਜਾਏ ਏਥੇ ਨੀ ਬਚਣਾ
ਅਸੀਂ ਅੱਖਾਂ ਮਲ ਮਲ ਵੇਖੀਏ ਕੀ ਖੇਡਾਂ ਹੋਈਆਂ
ਕਿਤੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਵਰਗੇ ਸੂਰਮੇ ਅੱਜ ਭੇਡਾਂ ਹੋਈਆਂ
ਚੰਗਾ ਈ ਸੀ ਪੁੱਤਰਾ ਜੇ ਦੇਸ ਚ ਰਹਿੰਦੇ
ਸਾਨੂੰ ਆਣ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਰੋਲਿਆ ਸਾਡੇ ਬਾਬੇ ਕਹਿੰਦੇ
ਸਾਨੂੰ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਵਖਾ ਕੇ ਮਾਰੀ ਸੂ ਖੱਬੀ
ਅਸੀਂ ਜੰਨਤ ਵੱਲ ਨੂੰ ਨੱਠ ਪਏ ਤੇ ਦੋਜਖ ਲੱਭੀ
ਅਸੀਂ ਜੁੱਤੇ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਲੀਆਂ ਹਲ ਬਣ ਗਏ ਫਾਹੀਆਂ
ਅਸੀਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੀਜੀਆਂ ਕਈ ਸਾਲ ਛਮਾਹੀਆਂ
ਅਸੀਂ ਵਿਲਕੇ ਰੋਏ ਭੁੱਖ ਤੋਂ ਸਾਹ ਟੁੱਟਣ ਲੱਗ ਪਏ
ਫਿਰ ਲੱਤਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਚੌਧਰੀ ਅਸੀਂ ਘੁੱਟਣ ਲੱਗ ਪਏ
ਨਈਂ ਖਾਣ ਪੀਣ ਨੂੰ ਲੱਭਦਾ ਸਾਰਾ ਘਰ ਝਸਾਇਐ
ਅਖੇ ਬੋਤਲ ਚੋਂ ਨਹੀਂ ਪੀਵਣਾ ਇਹ ਦਮ ਕਰਵਾਇਐ
ਗਏ ਵੱਡੇ ਬਾਹਰ ਵਲੈਤ ਚੋਂ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਲਿਆਏ
ਸਾਡੀ ਖੜੀ ਕਪਾਹ ਨੂੰ ਵੇਚਿਆ ਅਸੀਂ ਮੰਗ ਕੇ ਪਾਏ
ਜਦ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਮੂਹਰੇ ਆ ਗਏ ਬਣ ਅਫਲਾਤੂਨੀ
ਤਦ ਸ਼ਕਲਾਂ ਦਿਸੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਹੱਥ ਖੂਨੋ ਖੂਨੀ
ਅਸੀਂ ਖੜੇ ਖੜੋਤੇ ਕੰਬ ਗਏ ਪਰਛਾਵੇਂ ਬਦਲੇ
ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਪਟਵਾਰੀਆਂ ਸਾਡੇ ਨਾਂਵੇਂ ਬਦਲੇ
ਸਾਨੂੰ ਸੁਰਤ ਨਾ ਹੋਈ ਹੋਵਂਦੇ ਕਿੰਝ ਘਾਟੇ ਵਾਧੇ
ਅਸੀਂ ਬਾਂਦਰ ਕਿੱਲਾ ਖੇਡਿਆ ਤੇ ਛਿੱਤਰ ਖਾਧੇ
ਸਾਨੂੰ ਟੁੱਕ ਦਾ ਫਾਹਾ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਮਿੱਲਾਂ ਵੱਲੇ
ਦੋ ਮਾਲਕ ਜੁੜ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ ਅਸੀਂ ਲੱਖਾਂ ਕੱਲੇ
ਸਾਡਾ ਗੰਨਾ ਮਿੱਲ ਨੇ ਪੀੜਿਆ ਰਹੁ ਰੱਤੀ ਨਿਕਲੀ
ਉਸ ਰੱਤ ਚੋਂ ਪੱਗਾਂ ਵਾਲੇਆਂ ਦੀ ਪੱਤੀ ਨਿਕਲੀ
ਅਸੀਂ ਮੀਂਹ ਤੋਂ ਕਣਕਾਂ ਸਾਂਭੀਆਂ ਸਾਨੂੰ ਚੌਧਰ ਪੈ ਗਈ
ਸਾਡਾ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਮੂੰਹ ਤੁੰਨ ਕੇ ਸਾਡੇ ਸਿਰ ਤੇ ਬਹਿ ਗਈ
ਕਿੰਝ ਆਖਾਂ ਸਾਹ ਦੀਏ ਮੰਡੀਏ ਕਿੰਝ ਮੰਦਾ ਹੁੰਦਾ
ਮੈਂ ਰੱਬ ਨਾਲ ਦੁਖੜੇ ਫੋਲਦਾ ਜੇ ਬੰਦਾ ਹੁੰਦਾ
ਮੈਂ ਰੱਬ ਨਾਲ ਦੁਖੜੇ ਫੋਲਦਾ ਜੇ ਬੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ....
No comments:
Post a Comment