ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ - ਨਿਮਰਬੀਰ ਸਿੰਘ
ਕਰਾਂ ਕਿੰਨੀ ਸਿਫ਼ਤ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਤੇ ਕਿੰਨਾਂ ਸਤਿਕਾਰ ਲਿਖਾਂ
ਉਹਦੇ ਲਈ ਦੁਆਵਾਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਦਿਲੋਂ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਲਿਖਾ
ਮੇਰੀ ਹਰ ਗੱਲ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੁੱਕਦੀ ਏ
ਤੈਥੋਂ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਮੇਰਾ ਦਾਇਰਾ ,ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾਂ ਸੰਸਾਰ ਲਿਖਾਂ
ਸਭ ਕੁਛ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਵੀ ਲੋਕ ਹੱਥ ਅੱਡਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇਂ
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਤਾਂ , ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸ਼ਾਹ-ਅਸਵਾਰ ਲਿਖਾਂ
ਲੱਥਣਾਂ ਨੀਂ ਤੇਰਾ ਕਰਜਾ ਸੌ ਜਨਮਾਂ ਤਾਂਈਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ
ਤੇਰੀ ਸਾਦਗੀ ਚ੍ ਮੋਹਿਆ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰਚਨਾਂ ਬਲਿਹਾਰ ਲਿਖਾਂ
ਉਹ ਵੀ ਨੇਂ ਜੋ ਦੇਸ਼ਾ-ਵਿਦੇਸ਼ਾ ਚ੍ ਤੈਨੂੰ ਪ੍ਫ਼ੁੱਲਤ ਕਰਦੇ ਨੇਂ
ਕੁੱਝ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਮਤਰੇਇਆਂ ਵਾਲਾ ਕਰਦੇ ਵਿਹਾਰ ਲਿਖਾਂ
ਜੀਹਨੂੰ ਪਰਦੇਸੀਆਂ ਬੜਾ ਮਾਣ-ਸਤਿਕਾਰ ਬਖਸ਼ਿਆ ਏ
ਉਹ ਆਪਣੇਂ ਵਤਨੀਂ ਅੱਜ ਹੋਈ ਦਫ਼ਤਰੋਂ ਬਾਹਰ ਲਿਖਾਂ
ਤੇਰੇ ਹੀ ਕੋਲੋਂ ਲੈ ਲਫ਼ਜ ਕੁਛ ਲਿਖਣਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਮੈਂ
ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਵੀ ਐ ਫ਼ਰਜ਼ ਤੇਰੇ ਲਈ ਅੱਖਰ ਚਾਰ ਲਿਖਾਂ
ਕੁੱਛ ਬਖਸ਼ੀਂ ਮੱਤ ਆਪਣੇ ਇਸ ਕਮਲੇ ਜਿਹੇ " ਨਿਮਰ " ਨੂੰ
ਤਾਂ ਜੋ ਨਫ਼ਰਤ ਭਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਲਿਖਾਂ|
No comments:
Post a Comment