ਇਕ ਖਿਆਲ - ਮਨਜੀਤ ਕੌਰ ਬਰਾੜ
ਰੱਬਾ! ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਜੇ ਮੈਂ ਰੱਬ ਹੋਵਾਂ,ਤੂੰ ਹੋਵੇਂ ਔਰਤ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਤੇਰੇ ਜੰਮਣ ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੋਗ ਪੈ ਜਾਏ,
ਤੈਨੂੰ ਆਖਣ ਪੱਥਰ ਸਾਰੇ, ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜਦੋਂ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਮਰ ਜਾਏ,
ਪਿਓ ਹੋਰ ਲਿਆਏ, ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਖੋਹ ਕੇ ਗੁੱਡੀ ਉਹ ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚੋਂ,
ਝਾੜੂ ਜਦੋਂ ਫੜਾ ਦੇ, ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਚੌਦਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਬਾਲੜੀ ਨੂੰ ਘੇਰਨ ਚੌਦਾਂ,
ਬਚਾਵੇ ਇਕ ਨਾ ਆ ਕੇ, ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾ।
ਵਿਆਹ ਹੋ ਜਾਏ, ਤੇਰੀ ਗੋਦੀ ਬਾਲ ਖੇਡਣ,
ਪਤੀ ਮਰ ਜਾਏ ਤੇਰਾ, ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਪਿਆਰੇ ਪ੍ਰਤੀ ਬਾਝੋਂ ਨਾ ਤੂੰ ਚਾਹੇਂ ਜੀਣਾ,
ਔਲਾਦ ਦੇਵੇ ਨਾ ਮਰਨ, ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਅਨਪੜ੍ਹ ਤੂੰ ਹੋਵੇਂ, ਵਿਲਕਣ ਬੱਚੇ ਭੁੱਖੇ,
ਫਰਿਆਦ ਸੁਣੇ ਨਾ ਕੋਈ, ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਔਲਾਦ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਬਣਾਉਣ ਖਾਤਰ,
ਕਮਰ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕੱਸੇਂ, ਤੈਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਾਂ।
ਭਟਕੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਬਣ ਗਈ ਸੀ ਮੈਂ,
ਕਦੇ ਬਣ ਕੇ ਔਰਤ ਤਾਂ ਵੀ ਵੇਖ ਰੱਬਾ।
ਤੂੰ ਵੀ ਵੇਖ ਰੱਬਾ।
No comments:
Post a Comment